بداقبال ها و خوش شانس های توپ طلا - وبلاگ گوچی

به گزارش وبلاگ گوچی، روزنامه هفت صبح: با به دست آوردن ششمین توپ طلا توسط مسی، یادمان افتاد که چه بازیکنان بزرگی در حسرت دریافت این توپ طلایی سحرآمیز بازنشسته شدند و چه بازیکنان خوش شانسی که ناباورانه به این توپ طلا دست یافتند.

خوش شانس ها

کیگان

بازیکنانی که در سال هایی عجیب و در فترت ستاره های بزرگ و در مشارکت شان در پیروزیت تیم های ملی یا باشگاهی به شکلی ناباورانه جزء فهرست برندگان توپ طلا قرار می گیرند. بازیکنی مثل کوین کیگان در اواخر دهه 70 به شکلی باورنکردنی دو بار برنده توپ طلا شد.

در سال هایی که پله و کرویف و گرد مولر و جورج بست و بکن بائر بازنشسته شده بودند و قوانین توپ طلا هم اجازه نمی داد که ستارگان آمریکای جنوبی مثل زیکو و یا ماریو کمپس برنده توپ طلا شوند. آقای کیگان مهاجم درجه یکی بود و در آن سال ها با لیورپول یک بار قهرمان اروپا شد و در انتقال به هامبورگ هم خوب کار کرد، اما حالا کمتر کسی است که در مخیله اش هم کیگان را جزء 30 یا 40 بازیکن برتر تاریخ فوتبال به یاد آورد.

در سال 1986 آرژانتین با اقتدار قهرمان دنیا شد و دیه گو مارادونا همه را حیرت زده خود ساخته بود، اما قوانین توپ طلا، بازیکنان غیراروپایی را از دسترسی به توپ طلا بازداشته بود.

دیه گو مارادونا

از آن طرف پیروز ترین تیم اروپایی این مسابقات یعنی آلمان غربی ستاره بزرگی نداشت و راستش با کمی شانس و اقبال به فینال رسیده بود. پلاتینی هم بعد از سه تا توپ طلا از نظر افکار عمومی به انتهای راه خود رسیده بود هر چند با فرانسه جام دنیای نسبتاً پیروزی را از سر گذرانده بود.

در قهرمانی باشگاه های اروپا هم دینامو بخارست رومانی به شکلی ناباورانه قهرمان شده بود. پس همه متوجه مهاجم خلاق تیم شوروی شدند. بازیکنی اهل اوکراین و بازیکن دینامو کیف. ایگور بلانوف که به شکلی ناباورانه مرد سال فوتبال اروپا شد. بعد از یاشین و بلوخین سومین بازیکن اهل شوروی که برنده این جایزه می گردد.

فابیو کاناوارو! کاناوارو مدافع خوبی بود، اما اینکه بیاید و توپ طلای اروپا را ببرد از آن حوادث عجیب بود که بیش از هر چیزی مدیون آن کله ای بود که زیدان توی سینه ماتراتزی کوبید. در سال 2006 ایتالیا قهرمان جام دنیای شده بود ولی درخشش زیدان خیره کننده بود و خب فیفا تصمیم گرفت زیدان را محروم کند تا کاناوارو به شکلی معجزه آسا برنده توپ طلا گردد.

فابیو کاناوارو

لوکا مودریچ؟ آخر چرا؟ در کیفیت بازی مودریچ شک و شبهه ای نیست، اما او نه در تاتنهام و نه در رئال مادرید ستاره اول تیم نبوده است. حتی در خصوص نقش او در جام دنیای 2018 و رسیدن کرواسی به فینال هم مبالغه شده است. او در سالی توپ طلا را برد که انگار کارشناسان از 10 سال سلطه مسی و رونالدو خسته شده بودند و دنبال یک راهکار دیگر می گشتند که خب حتی در آن صورت هم امباپه و هازارد گزینه های شایسته تری بودند.

لوکا مودریچ

بدشانس ها

خب اول از همه باید یاد ژاوی و اینی یستا کنیم. این دو ستاره بارسلونا دو بار با تیم ملی اسپانیا قهرمان اروپا شدند و یک بار قهرمان جام دنیای و با بارسلونا هم سه قهرمانی باشگاه های اروپا را تجربه کردند و بیش از 10 بار هم قهرمان لالیگا شدند.

ژاوی و اینی یستا

هر دوتای شان بار ها و بار ها به عنوان بهترین هافبک های معاصر دنیا مورد ستایش نهاده شده اند، اما سهم شان از توپ طلا تقریباً صفر بوده است. اینی یستا زننده گل قهرمانی اسپانیا در جام دنیای 2010، پشت مسی به رتبه دوم رده بندی مرد سال اروپا رسید و یک بار هم در سال 2012 در حالی که باز هم در فینال قهرمانی جام ملت های اروپا گل زده بود به مقام سوم رسید، همین. ژاوی هم دو بار در سال های 2010 و 2011 به مقام سوم این رده بندی رسیده است.

زلاتان ابراهیموویچ هیچ وقت در فهرست سه نفر اول نامزد های توپ طلا قرار نگرفته است.

زلاتان ابراهیموویچ

نیمار و گریژمان هر کدام دو بار به مقام سوم رسیده اند.

نیمار و گریژمان

مانوئل نویر یک جام دنیای درخشان را در سال 2014 از سر گذراند و از عوامل قهرمانی تیم ملی آلمان بود، اما فیفا ترجیح داد توپ طلا به کریستیانو رونالدو برسد!

مانوئل نویر

در سال 2013 ریبری ستاره بایرن مونیخ بود و با این تیم قهرمان باشگاه های اروپا شد، اما جایزه مرد سال به مسی رسید و ریبری جای سوم نهاده شد. نفرات اول و دوم را می توانید حدس بزنید؟ بله، مسی و رونالدو!

ریبری

وسلی اسنایدر در سال 2010 با اینتر میلان سه گانه برد. قهرمان باشگاه های ایتالیا، قهرمان جام حذفی، قهرمان باشگاه های اروپا. به فینال جام دنیای هم رسید. در همه این پیروزیت ها هم او فوق العاده ظاهر شد. در رده بندی توپ طلای 2010 او در جای چهارم نهاده شد! در اولین سال از 8 سال نحسی که آرای مربیان و کاپیتان ها هم به آرای نویسندگان ورزشی اضافه شده بود.

وسلی اسنایدر

تیری آنری، برند شوستر، پره بن آلکیائر، بوتراگوئنو، الیور کان، پائولو مالدینی، رابی رنسن برینک و فرانک رایکارد از جمله ستارگانی بودند که بیش از یک بار در فهرست سه نفره نهایی نهاده شدند و دست شان از توپ طلا کوتاه ماند، لشگر بزرگ بدشانس ها.

تیری آنری

پله و مارادونا و زیکو از ستارگانی بودند که به خاطر قانون محرومیت بازیکنان غیراروپایی از رقابت برای این عنوان، محروم شدند. پله می توانست حداقل 5 بار این جایزه را ببرد، اما شاهد بود که بازیکنانی مثل ریموند کوپا، عمر سیوری، دنیس لاو و یا فلوریان آلبرت برنده توپ طلا شدند. مارادونا هم حداقل توتا توپ طلای حتمی می توانست در کارنامه خود داشته باشد. زیکو هم در سال های 78 تا 81 یعنی در چهار دوره ای که کیگان و رومنیگه این جایزه را بردند می توانست حداقل دوتا توپ طلا را به خانه ببرد.

زیکو

اگر از تداوم شگفت انگیز مسی و رونالدو حیرت زده هستید باید یکی دو نمونه دیگر از این ستارگان دنباله دار را هم به شما معرفی کنیم. مثلاً میشل پلاتینی در سال های 1983 و 84 و 85 سه تا توپ طلا برد. او در سال 1977 و 1980 هم به جمع سه نفر نهایی رسیده بود. یا مثلاً لویی سوارز مهاجم قدیمی بارسلونا که در سال 1960 مرد سال فوتبال اروپا شد و در سال های 61 و 64 و 65 هم به جمع سه نفر انتهایی رسیده بود. فرانتز بکن بائر هم بین سال های 1967 تا 1976 دو بار برنده توپ طلا می گردد و سه بار دیگر هم در جمع سه نفر نهایی ظاهر می گردد.

البته همه این رکورد های تداوم توسط مسی و رونالدو دود شدند و بر باد رفتند. مسی شش بار مرد سال اروپا شده و شش بار دیگر هم در جمع سه تای انتهایی ظاهر شده است: 12 سال!